قلدری کردن دیگران در مقابل افراد دارای لکنت + معتبرترین اصول مشاوره

www.loknatiran.com

و مهمتر از همه، اونها میتونن این رو یاد بگیرن قلدری هرگز درست نیست. در حالت ایده آل، درس هایی در مورد قلدری باید قبل از وقوع قلدری و قبل از اینکه زندگی کودک رو تحت تاثیر قرار بده، آموزش داده بشه. متأسفانه، اغلب اینطور نیست، چون والدین و درمانگران اغلب تنها پس از مشاهده این که کودک مشکلی داره، به قلدری واکنش نشون میدن.

با این حال، یادگیری در مورد قلدری میتونه تأثیر نظرات و اعمال آزاردهنده رو کاهش بده. چنین دروسی همچنین میتونه به دانش آموزان کمک کنه تا ببینن که میتونن در کاهش وقوع و تأثیر قلدری تفاوت ایجاد کنن. شما با کاوش در ماهیت قلدری با خوزه، به اون کمک کردین متوجه بشه که قلدری که تجربه کرده بود تقصیر اون نبوده و این چیزی نیست که باید تحمل کنه. اون متوجه شد که بچه‌هایی که اون رو انتخاب می‌کنن می‌خوان اون رو بد کنن و انجام این کار برای اونها درست نیست. و فهمید که در مواجهه با قلدری ناتوان نیست.

مرحله 3: به کودکان کمک کنید تا در مورد لکنت متفاوت فکر کنند

کودکانی که قلدری می کنن مشتاق واکنش های منفی هستن که از دیگران دریافت می کنن. برای کاهش قلدری، برای کودکان مفیده که به سادگی نظرات آزاردهنده قلدرها رو نادیده بگیرن تا رضایت اونها رو از پاسخ منفی ندن. زمانی که قلدرها دیگه پاسخ‌های منفی رو که می‌خوان دریافت نکنن، (در نهایت) به این کارشون ادامه میدن. برای بسیاری از کودکانی که لکنت دارن، وضعیت چندان ساده نیست. لکنت اغلب احساسات منفی مانند خجالت، شرم، ترس و گناه رو برمی انگیزه.

بنابراین، بسیاری از کودکانی که لکنت دارن، از قبل نسبت به مشکلات صحبت کردن خودشون آگاه هستن. در نتیجه، اونها ممکنه نظرات منفی رو که در مورد آنها در زمانی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرن، باور کنن. شرم و ترس خودشون ممکنه نادیده گرفتن نظرات آزاردهنده رو براشون سخت کنه.

…

بنابراین، یکی از کلیدهای موفقیت در غلبه بر قلدری، اینه که کودکان کمتر از لکنت اذیت بشن. وقتی که کودکان طرز فکر و احساس خودشون رو در مورد لکنت تغییر میدن تا کمتر خجالت بکشن، وقتی دیگران سعی می کنن اونها رو مورد آزار و اذیت قرار بدن، میتونن به روش های سازنده تر و فعال تر پاسخ بدن. راهبردهای زیادی برای کمک به افرادی که لکنت دارن برای رسیدن به این هدف مهم شرح داده شده است.

خب حالا از اینجا یکم رسمی تر میشیم و میریم سراغ رویکردهای بالینی که میتونه به این امر کمک کنه. :

سه رویکرد بالینی رایج شامل

(1) حساسیت زدایی.

(2) بازسازی شناختی، و

(3) تقویت پذیرش است.

1-    حساسیت زدایی

حساسیت زدایی فرآیند کاهش ترس از طریق قرار گرفتن تدریجی در معرض اشیا یا تجربیات ترسناک در یک محیط کنترل شده و حمایتی است. توصیف فرآیند حساسیت زدایی برای مراجع و خانواده، می تواند برای درمانگران مفید باشد. که با مثال هایی از ترس هایی که به صحبت کردن مرتبط نیستند شروع کنند.

انتخاب ترسی که بسیاری از افراد می توانند با آن ارتباط برقرار کنند، مانند ترس از اشکالات، می تواند به کودکان کمک کند تا از ناراحتی خود خارج شوند. و به روش های عینی در مورد اینکه چگونه ممکن است فرد به وظیفه غلبه بر ترس نزدیک شود، صحبت کنند.

…

با راهنمایی SLP، کودکان می توانند بیاموزند که تنها راه غلبه بر ترس (در مقابل اجتناب از آن) این است که مردم چیزی را که از آن می ترسند تجربه کنند – اما نه یکباره. بهتر است تجربه ترس را در یک موقعیت آسان و حمایتی شروع کنید، سپس با کاهش ترس به تدریج به سمت موقعیت های دشوارتر در یک سلسله مراتب حرکت کنید.

حساسیت زدایی تدریجی بر «سیل» ترجیح داده می شود، زیرا اگر فرد خیلی سریع در معرض ترس شدید قرار گیرد، ناراحتی ممکن است از توانایی فرد برای ادامه مواجهه بیشتر شود. اگر قرار گرفتن در معرض ترس تا حدی متوقف شود، ترس‌ها می‌توانند بیشتر ریشه‌دار شوند تا اینکه به حداقل برسند.

به عنوان مثال، شخصی که ترس از اشکال دارد، باید ابتدا با شروع آسان (مثلاً با دیدن عکس‌های باگ)، سپس به سمت موقعیت‌های سخت‌تر حرکت کند (مثلاً نگاه کردن به یک اشکال واقعی).

نکته بعدی اینکه:

از طریق فعالیت های طوفان فکری، کودکان می توانند چندین مرحله برای مقابله با ترس از اشکالات را شرح دهند. این طرحی را برای اقداماتی که آنها برای غلبه بر ترس خود از لکنت انجام خواهند داد ارائه می دهد. همانطور که فردی که از حشرات می ترسد باید حشرات را تجربه کند، شخصی که از لکنت می ترسد باید لکنت را تجربه کند.

البته افرادی که لکنت دارند قبلاً لکنت زیادی را تجربه کرده‌اند، اما این لکنت در واقعیت رخ می‌دهد، موقعیت های جهانی که ممکن است ترس را افزایش یا تشدید کند. برای کاهش ترس، آنها باید لکنت را در یک محیط کنترل شده و حمایتی تجربه کنند. لکنت کاذب (همچنین به عنوان لکنت داوطلبانه شناخته می شود) عمل تولید عمدی لحظات ساختگی لکنت است.

به اجزای گفتاری برای تجربه رفتار ترسناک لکنت در موقعیت هایی که بیشتر تحت کنترل آنهاست، اجازه میدهد. درست همانطور که هنگام غلبه بر ترس از اشکالات ممکن است، افراد می توانند سلسله مراتبی را دنبال کنند تا به تدریج خود را در معرض لکنت در موقعیت های فزاینده واقعی قرار دهند.

www.loknatiran.com

اجزای گفتاری همچنین می توانند با تغییر نوع لکنت های کاذب که استفاده می کنند حساسیت زدایی کنند(تکرارها، طولانی شدن‌ها یا بلاک‌ها). و همچنین با تغییر طول مدت لکنت‌های کاذب، تنش فیزیکی مرتبطی که ایجاد می‌کنند، موقعیت‌هایی که در آن‌ها شبه لکنت می‌کنند و موارد دیگر. درمانگران و سایر کودکان در یک درمان گروهی می توانند به مسابقات لکنت بپیوندند. که در آن به سخنرانان برای تولید طولانی ترین، بلندترین یا احمقانه ترین نمونه های شبه لکنت جایزه داده می شود.

آزمایش رفتارهای لکنت از این طریق می تواند به گویندگان کمک کند تا حس کنترل و تحمل لکنت را توسعه دهند. برخی از کودکان ممکن است حساسیت زدایی خود را با ترسیم احساس لکنت برای آنها یا ایجاد نمایشی از لکنت خود، با خاک رس مدلینگ بیشتر کنند. این فعالیت ها به کودکان اجازه می دهد تا درک خود را از لکنت با استفاده از روش های مختلف بیان کنند. واضح تر کردن تفکر آنها در مورد تأثیر لکنت بر آنها ممکن است به کاهش قدرتی که آنها به لکنت نسبت می دهند کمک کند.

سایر فعالیت های حساسیت زدایی عبارتند از:

آموزش دیگران در مورد لکنت – و حتی آموزش لکنت (شبه) به آنها نیز می توانند این رفتار را تجربه کنند. خیلی از کودکان از نمره دادن به تلاش های دیگران لذت می برند در لکنت کاذب به آنها این فرصت داده میشود. درگیر شدن در درون نگری در مورد نحوه لکنت آنها و نشان دادن به دیگران که در صحبت کردن و لکنت مهارت دارند، یک تجربه توانمند است. زیرا وقتی فرد متخصص است، سخت است که از چیزی خجالت بکشد. کودکان همچنین می توانند از طریق حمایت دیگرانی که لکنت دارند نسبت به لکنت حساس شوند.

بسیاری از کودکانی که لکنت دارند احساس انزوا می کنند، زیرا ممکن است فرصت کمی برای ملاقات با کودکان دیگری مانند خودشان داشته باشند.از طریق گروه درمانی ساختاریافته، یا از طریق مشارکت در سازمان های حمایتی فهرست شده، کودکانی که لکنت زبان دارند، می توانند ببینند که آنها تنها نیستند و می توانند بیاموزند که افراد می توانند زندگی موفقی داشته باشند بدون اینکه لکنت مانع آنها شود.

www.loknatiran.com

هرچه کودکان بیشتر ببینند که لکنت مجبور نیست آنها را عقب نگه دارد، به طور مؤثرتری می توانند نظرات کودکانی را که سعی در آزار و اذیت آنها دارند نادیده بگیرند. همانطور که کودکان با درمانگران خود برای ایجاد سلسله مراتب حساسیت زدایی کار می کنند و درگیر سایر وظایف حساسیت زدایی می شوند، آنها همچنین فرصت می یابند که آشکارا در مورد لکنت خود صحبت کنند. به همان اندازه که ممکن است ساده به نظر برسد، صحبت کردن در مورد لکنت می‌تواند یک فعالیت نیروبخش باشد که به بی‌اعتنایی به موضوعی که احتمالاً تابو بوده است کمک می‌کند.

کودکان می توانند یاد بگیرند که ایرادی ندارد که در مورد لکنت صحبت کنند و این به کاهش بیشتر خجالت و شرم آنها کمک می کند. برای معرفی وظیفه حساسیت زدایی، این واقعیت را با خوزه در میان گذاشتید که از عنکبوت ها بسیار می ترسید. از او پرسیدید: “اگر می خواستم بر ترسم از عنکبوت غلبه کنم، چگونه این کار را انجام می دادم؟ ” خوزه بلافاصله به شما گفت که تنها راه برای غلبه بر ترس خود از عنکبوت، مواجهه با آن است و اینکه تعامل بیشتری با عنکبوت ها داشته باشید.

2-    بازسازی شناختی

بازسازی شناختی یکی از مؤلفه‌های درمان شناختی رفتاری (CBT) است. بر اساس CBT، افکار، احساسات و اعمال به هم مرتبط هستند. نحوه تفکر افراد بر احساس آنها تأثیر می‌گذارد و احساسات افراد بر نحوه تفکر آنها تأثیر می‌گذارد. افراد می توانند یاد بگیرند که به گونه ای متفاوت فکر کنند تا بر احساس خود و در نهایت بر نحوه عملکردشان تأثیر بگذارند. به زبان ساده‌ای که برای کودکان مدرسه‌ای قابل دسترس است. ، درمانگران ممکن است بگویند: «افکار مضطرب باعث می‌شود مردم احساس ترس کنند، در حالی که افکار آرام به افراد کمک می‌کنند احساس راحتی بیشتری کنند.

اگر افراد بتوانند افکار نگران کننده خود را به افکار آرام تر تغییر دهند، احساس ترس کمتری خواهند کرد و قادر خواهند بود آنچه را که می خواهند انجام دهند. بسیاری از نویسندگان در مورد مزایای استفاده از CBT برای افرادی که لکنت دارند نوشته اند. وقتی به کودکانی که لکنت دارند کمک می کنند تا افکار، احساسات و رفتارهای خود را تغییر دهند، درمانگران می توانند با راهنمایی کودکان برای شناسایی افکار نگران کننده ی پشت احساسات منفی خود شروع کنند. هنگامی که کودکان افکار نگران کننده را تشخیص دادند، می توانند شواهدی را جمع آوری کنند تا ببینند آیا آن افکار نگران کننده درست هستند یا نه.

www.loknatiran.com

به طور معمول، دانش آموزان متوجه می شوند که افکار نگران کننده آنها به خوبی توسط تجربیات آنها پشتیبانی نمی شود، بنابراین احساسات آنها ممکن است منفی تر از آنچه واقعاً نیاز دارند باشد. اگر معلوم شود که اینطور است، می‌توان از کودکان دعوت کرد تا افکار آرام‌تری را که ممکن است منجر به احساسات منفی کمتری شود، در نظر بگیرند. برنامه ریزی برای حوادث احتمالی می تواند کودکان را برای رویارویی با سخت ترین موقعیت ها توانمند کند و این می تواند به کاهش بیشتر ترس آنها کمک کند. توجه داشته باشید که درمانگران نباید سعی کنند مراجعین را متقاعد کنند که متفاوت فکر کنند.

کودکان باید این فرصت را داشته باشند که به تنهایی افکار موجود خود را ارزیابی کنند تا بتوانند تغییراتی را که برای آنها مناسب است ایجاد کنند. علاوه بر این، این احتمال وجود دارد که برخی از افکار نگران کننده باقی بمانند. به هر حال لکنت شرایط سختی است که بتوان با آن کنار آمد.

دیگه اینکه:

با این حال، همانطور که کودکان در مورد پیامدهای بالقوه تعامل خود با دیگران واقع بین تر می شوند،. می توانند به تدریج افکار و احساسات خود را تغییر دهند. و این به آنها کمک می کند تا کمتر از لکنت ناراحت شوند.

خوزه به شما گفت که از خواندن با صدای بلند در کلاس می ترسد. وقتی علت را جویا شدید، گفت: “اگر در کلاس با صدای بلند بخوانم، روی هر کلمه ای لکنت خواهم کرد و همه به من خواهند خندید. ” شما به او کمک کردید که این فکر را به عنوان یک “فکر نگران” تشخیص دهد، و در مورد اینکه چگونه طبیعی است که کسی هنگام فکر کردن به آن فکر نگران کننده احساس ترس کند، صحبت کردید.

…

خوزه تأیید کرد که احساسات ناشی از این فکر عبارتند از: عصبی بودن، خجالت و ترس. با راهنمایی شما، خوزه سپس شروع به بررسی شواهد مربوط به افکار خود کرد. پس از تأمل، متوجه شد که هیچ کس در کلاس او هرگز به او نخندیده است. وی خاطرنشان کرد: برخی از کودکان از او پرسیده بودند که چرا گاهی گیر می افتی و حتی برخی از بچه ها گفته های او را تکرار کرده بودند. با این حال، هیچ کس تا به حال نخندیده بود.

او همچنین متوجه شد که هرگز روی هر کلمه ای لکنت نکرده است، حتی اگر مدت ها از این که ممکن است چنین اتفاقی بیفتد می ترسید. او با در نظر گرفتن عینی تجربیات خود متوجه شد که فکر نگران کننده او با شواهدی پشتیبانی نمی شود! سپس از او دعوت کردید تا ارزیابی کند که آیا با توجه به شواهد موجود باید به این فکر نگران کننده ادامه دهد یا خیر.

www.loknatiran.com

او موافقت کرد که ممکن است در نظر گرفتن برخی از افکار کمتر نگران یا آرامتر در مورد بلندخوانی در کلاس مفید باشد. با کار کردن با هم، چند جایگزین را بررسی کردید. به عنوان مثال، خوزه به جای این که فکر کند “من روی هر کلمه ای لکنت خواهم داشت”، فکر خود را به این شکل کرد. : “ممکن است روی برخی کلمات لکنت کنم. “

خوزه به جای این که فکر کند «همه به من خواهند خندید» این فکر را تغییر داد: «برخی از همکلاسی ها ممکن است به من لبخند بزنند یا از من در مورد لکنت زبان بپرسند. اما این تعجب آور نیست زیرا گفتار من متفاوت است. » خوزه فوراً متوجه شد که این افکار آرام تر به او کمک می کند تا کمتر احساس ترس کند.

در نهایت، از خوزه پرسیدید که اگر بچه‌ها واقعاً به او بخندند، چه اتفاقی می‌افتد؟ از آنجا که او از این فرصت استفاده کرده بود و به تجربیات خود فکر می کرد (و از آنجایی که شما راهبردهای دیگری را در برنامه درمانی جامع خوزه گنجانده بودید. )، او می توانست تشخیص دهد که روش های مفیدی را برای رویارویی با چنین موقعیت های دشواری یاد گرفته است.

او می‌توانست به افکار جدیدی فکر کند که به او کمک می‌کرد تا اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد، و اظهار داشت: «اگر آنها بخندند، ممکن است خجالت بکشم، اما می‌توانم از عهده آن برآیم. همچنین یاد می‌گیرم که از خودم دفاع کنم، بنابراین می‌توانم از این فرصت استفاده کنم. به آنها در مورد لکنت آموزش دهم.

3-    پذیرش

پذیرفته شدن. با این حال، راه دیگری برای راحت‌تر شدن با لکنت از طریق فعالیت‌هایی است که برای تقویت پذیرش لکنت طراحی شده‌اند. پذیرش به معنای تسلیم شدن یا تنها گذاشتن کودکان برای مقابله با لکنت نیست. پذیرش یعنی کمک به افراد برای کنار آمدن با لکنت، به طوری که لکنت تاثیر منفی بر زندگی آنها نداشته باشد.

نکته مهم این است که کودکان می توانند در جهت پذیرش تلاش کنند و همزمان برای اصلاح گفتار یا رفتار لکنت خود تلاش کنند. پذیرش لکنت و تغییر گفتار اهداف متناقضی نیستند. بر خلاف CBT، رویکردهای پذیرش در درمان نیازی به تغییر افکار خود برای ایجاد راحتی بیشتر با احساسات افراد ندارند.