لکنت زبان

لکنت زبان یک اختلال گفتاریه که معمولا بین سنین 2 تا 6 سالگی در بچه هایی که حرف زدن رو یادگرفتن شروع میشه، و ما اون رو ممکنه به اشکال مختلفی ببینیم مثل:

– تکرار صدای اول کلمات (2 تا یا بیشتر)، تکرار کلمات یک بخشی (2 تا یا بیشتر)، تکرار کلمات دو یا – چندبخشی (3 تا یا بیشتر) همراه با تنش و فشار در هنگام حرف زدن.

– کشیده گویی صدای اول کلمات (0.5 ثانیه یا بیشتر).

– حالت قفل کردن روی شروع کلمه که ممکنه باصدا یا بی صدا باشه و ما تنش و تقلا رو موقع بیان کلمه در چهره کودک به وضوح میبینیم.

– عوض کردن کلمه هایی که کودک فکر میکنه روی اونها لکنت میکنه.

– جایگزینی کلماتی که به نظرش سخت میان با کلمات آسونتر.

– سکوت کردن و حرف نزدن توی موقعیت های مختلف به دلیل اینکه ممکنه لکنت پیش بیاد.

– استفاده مکرر از یکسری شبه کلمات خاص مثل ( که ، ها ، آم و …) که ما بهشون میگیم «به میان اندازی» ما بین جملاتش که معنی جمله ش رو تغییر میده و یا ممکنه تغییر نده ولی ما میدونیم که لزومی به استفاده از این شبه کلمات در جمله ش نداره ولی میخواد از لحظه فشار لکنت خلاص بشه.

شروع لکنت در کودکان تحت تاثیر چیست؟

شروع لکنت تحت تاثیر رشد مهارتهای ارتباطی بچه ها ، هیجانات و شناخت اونهاست. خیلی از این بی ثباتی ها و تظاهرات لکنت توسط الگوهای یادگیری فردی، شخصیتی و سرشتی تعیین میشن. لکنت اغلب یک پایه ی ارثی داره و اون چیزی که به ارث رسیده، طرز سازماندهی مغز کودک برای گفتار و زبانه. مثلا ممکنه ارتباطات یا راه های عصبی مربوط به صحبت کردن ، کمتر رشد یافته باشن. یا ممکنه راه های عصبی مربوط به صحبت کردن خیلی راحت به وسیله ی یک جریان یا فعالیت هیجانی ، تخریب بشن. و سن شروع لکنت هم همونطور که میبینیم دقیقا وقتی هست که خیلی از فشارهای معمول اوایل کودکی توی همین سن وجود داره، مثل رشد سریع خزانه واژگانی و نحوی بچه ها و همچنین یادگیری خیلی سریع اونها در زمینه های مختلف. بعد از اینکه لکنت شروع میشه ، عکس العمل هایی که بچه ها موقع لکنت کردن یادمیگیرن ، نقش مهمی رو توی شدت گرفتن یا شدت نگرفتن لکنت ایفا میکنن. حتی واکنش والدین و مراقبین و اطرافیان کودک هم نسبت به لکنت ، میتونه توی این امر دخیل باشه.

خبر خوب اینکه اغلب کودکانی که لکنت میگیرن(حدودا 75 درصد) ، در 6 ماه ابتدایی شروع لکنتشون ، خود به خود خوب میشن و این مسئله توسط تحقیقات علمی هم ثابت شده . 25 درصد باقیمانده که 6 ماه از شروع لکنتشون گذشته و بهبودی خودبخودی پیدا نکردن رو با عنوان لکنت پایدار میشناسیم ، به این معنی که حتما باید تحت درمان های اصولی و صحیح گفتاردرمانی قرار بگیرن تا بهبودی پیدا کنن و در غیر این صورت ، لکنت ممکنه تا بزرگسالی همراهشون باقی بمونه . در لکنت پایدار ، یک تلاش درمانی متمرکز مورد نیازه ، گفتاردرمانگر متخصص در زمینه لکنت ، والدین ، مراقبین ، و خود کودک و همچنین در صورت نیاز سایر متخصصین با کمک و همکاری با هم میتونن لکنت رو بهبود ببخشن.